Skrzypce, instrument muzyczny z grupy chordofonów smyczkowych. Budowany od XV w. (najwcześniejsze informacje o skrzypcach zachowały się w polskich źródłach), najdoskonalszy kształt otrzymał w XVI i XVII w. we włoskich warsztatach lutniczych (m.in. rodziny Amatich, A. Stradivariego, rodziny Guarnerich). Koncert skrzypcowy D-dur J. Brahmsa Koncert skrzypcowy N. Paganiniego Koncert skrzypcowy H. Wieniawski Korpus rezonansowy skrzypiec tworzą 2 drewniane płyty połączone boczkami. Znajdująca się wewnątrz pudła dusza przenosi drgania płyty wierzchniej na płytę spodnią, w górnej płycie znajdują się otwory rezonansowe (tzw. efy). 4 struny naciągnięte są na strunociągu, podstawku, gryfie i kołkach, struny nastrojone są w interwałach kwinty (g, d1, a1, e2). Skala skrzypiec obejmuje dźwięki od g do c5. Dźwięk wydobywany jest za pomocą smyczka (arco) lub poprzez szarpanie strun palcami (pizzicato).

Altówka, instrument muzyczny z grupy chordofonów smyczkowych, o kształcie nieco większym od skrzypiec (długość altówki wynosi 40-43 cm). Altówka ma strój kwintowy, a jej 4 struny (c, g, d1, a1) strojone są o kwintę niżej, niż w stroju skrzypiec. Dźwięk altówki charakteryzuje łagodne, nieco ciemne, nosowe brzmienie. Altówka jest instrumentem wykorzystywanym przede wszystkim w zespołach kameralnych (tria, kwartety) i orkiestrze symfonicznej.


Wiolonczela, instrument muzyczny z grupy chordofonów smyczkowych o budowie zbliżonej do skrzypiec, lecz znacznie większych rozmiarów. Długość korpusu wiolonczeli (razem z szyjką) wynosi ok. 106 cm, do instrumentu przymocowana jest nóżka o długości 10 do 20 cm, która pozwala na oparcie wiolonczeli o podłogę. Grający opiera instrument na lewym kolanie i ramieniu. Wiolonczela ma 4 struny strojone w kwintach, o dźwiękach (począwszy od najniżej strojonej): C, G, d i a. Smyczek krótszy i mocniejszy od skrzypcowego.


Kontrabas, instrument strunowy z grupy chordofonów, smyczkowy, pochodzący od basowej violi da gamba i stąd różniący się nieco kształtem pudła rezonansowego od skrzypiec, altówki i wiolonczeli. Posiada 4 struny strojone w kwartach (E1 A1 D G), niekiedy dodatkową piątą strunę C1. Jest instrumentem realizującym w orkiestrze linię basu, najczęściej zdwajającym w dolnej oktawie partię wiolonczel. Bardziej samodzielne znaczenie uzyskał w XIX w., często stosowany w muzyce jazzowej.